Nad moim grobem noc nie zapadnie, reż. Krzysztof Kwiatkowski
13:33
To był jeden z tych spektakli, po których obejrzeniu zaczynasz zastanawiać się jak bardzo strata bliskiej osoby może wpłynąć na twoje życie. Jak wiele nieoczywistości może wywołać jakieś zdarzenie. Jak możesz się czuć kiedy z różnych perspektyw zobaczysz ile może zmienić jedna decyzja, jeden człowiek. A potem przychodzi ten moment kiedy musisz się zmierzyć z własnymi myślami i z tym co właśnie przychodzi do ciebie ze sceny
/fot. Zosia Zija/
Bohaterowie spektaklu Nad moim grobem noc nie zapadnie w reżyserii Krzysztofa Kwiatkowskiego to postacie tyleż sprzeczne, co emocjonalnie rozchwiane. Nieustannie toczące walkę z własnym ego, sumieniem, wartościami. Ich los zda się uzależniony od śmierci bliskiej im osoby. I pewnie każdy z nich tak właśnie postrzega swoje decyzje. Lecz żadne z nich nie zdaje sobie sprawy z tego, że pod każdą z podjętych decyzji kryje się ogromny ból i cierpienie. Że śmierć bliskiej im osoby na tyle zawładnęła ich losem, że oni już nie potrafią żyć bez jej widma. Że już na tyle się od niej uzależnili, że wolą iść z jej prądem niż stanąć do otwartej walki. Dla nich śmierć bliskiej osoby to także ich własna śmierć. Dlatego każda próba podjęcia jakiegokolwiek działania musi doprowadzić ich do porażki, ucieczki przed szczęściem, które dla niektórych okazuje się być na wyciągnięcie ręki.
Dolores (Katarzyna Hołtra) traci męża. Na jego pogrzeb przychodzi w sukni ślubnej, bo nie ma zamiaru się z nim żegnać. Swoim strojem próbuje przedłużyć jego życie, ich związek. Próbuje wmówić sobie, że Dan dalej jest obok niej. Louis (Paweł Ferens) traci syna. Wiele lat wcześniej zaś stracił żonę. Jego życie okazuje się nieść ciężar największej straty. Największego bólu, który tkwi w nim na tyle silnie, że nie pozostaje niczym innym jak punktem który przybliża bohatera do własnej śmierci. Iwan (Cezary Kwiecień) traci brata. I chyba jedynego przyjaciela, jedyną osobą która obiecała mu nie opuścić go nigdy. Lecz postać ta jako jedyna nie przeżywa swojej straty publicznie. Nie próbuje przenieść jej na barki kogoś innego. Iwan każdy ból odczuwa we własnym ciele i w nim zamyka każde wspomnienie po swoim bracie. Próbuje jeszcze żyć. Układać sobie na nowo życie bez kochanego brata. Próbuje się nawet zakochać. Przeżyć swoją wielką miłość u boku Laurki (Pamela Adamik). Ale nie może. A może podświadomie nie chce. I w końcu tak jak wszyscy swoimi decyzjami daży do własnego upadku. Jest jeszcze Prawy (Konrad Szymański), który przejdzie przez życie każdej z postaci. I chociaż on nie doświadczył straty bliskiej osoby, to jako jedyny z całej trójki stracił coś najważniejszego, samego siebie. Bez przyjaciół. Planów na przyszłość. Z własną nieudolnością i brakiem perspektyw na lepsze życie. Stacza się na samo dno. I nie podejmuje próby wyjścia z tej sytuacji, bo wie że tak naprawdę nie pozostaje mu nic po za samotnością i własnym cierpieniem.
Spektakl Nad moim grobem noc nie zapadnie choć traktuje o śmierci i stracie, to w ostatecznym rozrachunku przyniesie nadzieję, a raczej niewielką jej iskierkę. Zobaczymy, że każda z postaci w końcu postanowi odciąć się od przeszłych wydarzeń i po raz pierwszy chyba postawić na siebie i swoje życie. Zobaczymy, że zmiany są możliwe i to w życiu każdego. Ale mimo wszystko to nie z pozytywnym nastawieniem wyjdziemy ze spektaklu, będzie wręcz odwrotnie. Bo silne naładowanie emocjonalne dopiero da o sobie znać kiedy przyjdzie wiara w to, że można wiele zmienić. Kiedy bohaterowie postanowią zawalczyć o siebie, bo my nadal nie będziemy przecież znać końca tej historii. Możemy tak jak oni jedynie wierzyć, że wszystko skończy się dobrze. Ale czy na pewno?
 |
/fot. Zosia Zija/ |
Nad moim grobem noc nie zapadnie
muzycy: Andrzej „Kwiatek” Kwiatkowski, Marcin Kleiber, Miłosz Oleniecki
reżyseria, adaptacja tekstu, opracowanie muzyczne: Krzysztof Kwiatkowski
asystent reżysera: Cezary Kwiecień
opieka artystyczna: Jacek Poniedziałek
scenografia: Klaudia Sadolewska-Moskal
kostiumy: Marcin Żak
aranżacje utwórów Elvisa: Andrzej „Kwiatek” Kwiatkowski, Marcin Kleiber, Miłosz Oleniecki
reżyseria świateł: Jakub Wronko
video: „Tadam”
video live: NN
tłumaczenie tekstu: Maryna Ochab i Bogusława Schubert
produkcja: Krzysztof Kwiatkowski, Cezary Kwiecień, Cezary Kaźmierski
obsada: Cezary Kwiecień, Paweł Ferens, Pamela Adamik, Katarzyna Hołtra / Anna Janik, Konrad Szymański, Marcin Żak, Krzysztof Kwiatkowski, Miłosz Kwiatkowski
1 komentarze
To jest recenzja?! Czy akademicki opis spektaklu? Nic oprócz streszczenia.
OdpowiedzUsuń